GİRİŞ VE AMAÇ: Öğrenciler üniversite döneminde şiddet yönünden risk altındadır. Şiddetin, fiziksel hasar, bulaşıcı hastalıklar, depresyon, sigara, alkol, uyuşturucu madde kötüye kullanımı gibi sonuçları olmaktadır. Araştırmanın amacı bir üniversite yerleşkesinde öğrenim gören öğrencilerde şiddetin depresyon belirti sıklığına etkisini belirlemektir.

YÖNTEM: Araştırma kesitsel tiptedir. Araştırmanın evreni bir üniversite yerleşkesinde öğrenim gören 2. sınıf 2621 öğrencidir. Örnek büyüklüğü %80 güç, %95 güven düzeyinde %20 sıklık, %4 hata payı ile desen etkisi 2 alınarak 670 kişi olarak hesaplandı. Örnek seçiminde tabakalı ve küme örnekleme kullanıldı. Fakültelere göre tabakalandırma yapılıp, her bölüm bir küme olarak alındı. Kümeler basit rasgele yöntem ile belirlendi. Bağımlı değişken depresyon belirtisi varlığıdır, Beck Depresyon Ölçeği ile değerlendirildi. Bağımsız değişkenler; cinsiyet, yaş, üniversitede geçirilen yıl, medeni durum, anne ve babanın eğitim düzeyi, anne babanın sağ/ölü, birlikte/ayrı olma durumu, ailenin geniş/çekirdek aile olma durumu, ek işte çalışma, gelir algısı, kendi geliri, kaldığı yer, başarı durumu, bölümden ve şehirden memnuniyet durumu, sigara, alkol ve uyuşturucu madde kullanımı, ailede ruhsal hastalığa sahip birey varlığı, kronik hastalık varlığı, sosyal destek durumu ve şiddet varlığıdır. Veri araştırmacı gözleminde sınıfta toplandı. Veri analizinde SPSS 24.0 kullanıldı. Tanımlayıcı bulgular sayı, yüzde, ortalama±standart sapma ve ortanca (en küçük-en büyük değer) olarak sunuldu. Çözümlemede ki-kare, Fisher’in Kesin Testi ve Mann Whitney U testi, lojistik regresyon analizi kullanıldı. İlgili fakülte ve bölümlerden gerekli izinler ve üniversitemiz girişimsel olmayan klinik araştırmalar etik kurulundan onay alınmıştır.

BULGULAR: Araştırmada 547 kişiye ulaşıldı. Ulaşma oranı %67.5’tir. Depresyon belirti sıklığı %24.7’dir. Son bir yılda öğrencilerin %11.9’u fiziksel, %39.9’u duygusal, %16.5’i cinsel şiddete, %18.1’i ısrarlı takibe, %54.7’si şiddet türlerinden herhangi birine maruz kalmıştır. Şiddete uğrayanların %2’si kuruma başvurmuştur. Geniş aile, düşük anne ve baba eğitim düzeyi, kötü ekonomik durum, ailede ruhsal hastalığa sahip birey varlığı, bir işte çalışıyor olmak, kötü başarı durumu, şehirden ve bölümden memnun olmamak, sık alkol kullanmak, çocuklukta ve son bir yılda şiddete maruz kalmak depresyon belirtisi varlığını anlamlı olarak artırmaktadır. Sosyal destek varlığı ise anlamlı olarak koruyucudur. Lojistik regresyon analizlerinde, son bir yıl içinde şiddet türlerinden herhangi birine maruz kalmak (OR=6.661, p<0.001, %95 GA=3.593-12.349), duygusal şiddete maruz kalmak (OR=4.680, p<0.001, %95 GA=2.734-8.012), cinsel şiddete maruz kalmak (OR=2.010, p=0.028, %95 GA=1.076-3.755) ve ısrarlı takibe maruz kalmak (OR=2.433, p=0.005, %95 GA=1.312-4.511) depresyon belirtisi varlığını artırmaktadır.

SONUÇ: Üniversite öğrencilerinde depresyon belirti sıklığı yüksek bulunmuştur. Şiddet depresyon belirtisi varlığını artırmaktadır. Şiddete uğrayan öğrencilerin herhangi bir kuruma başvuru oranı düşüktür. Öğrencilere yönelik sosyal desteğin artırılması, koruyucu ruh sağlığı hizmetlerinin yaygınlaştırılması ve öğrencilerin şiddete uğradıklarında üniversite içinde destek alabilecekleri merkezlerin bulunması gerekmektedir.

ANAHTAR SÖZCÜKLER: Depresyon belirtisi, şiddet, öğrenci, üniversite