GİRİÇ VE AMAÇ

Depresyon genç bireyler arasında sık görülen ve sıklığı gün geçtikçe artan psikolojik problemlerden biridir. Depresyon erkeklere oranla kızlarda daha fazla görülmektedir. Kızların güzellik algısı, daha zayıf olma isteği fiziksel görünümde memnuniyetsizliğe ve diyet yapma davranışına yol açmaktadır. Bu sebeplerle; bu çalışmada devlet yurdunda kalan kız öğrencilerin duygu durumu bozukluklarından biri olan depresyon ile yeme davranışı arasındaki ilişkiyi saptamak amaçlanmıştır.

GEREÇ VE YÖNTEM

Kesitsel tipte yapılan bu çalışmanın evrenini Kredi ve Yurtlar Kurumuna bağlı Malatya Battalgazi Yurdunda kalan 18-25 yaş arası kız öğrenciler oluşturmaktadır. Çalışmanın yapılabilmesi için  Kredi ve Yurtlar Kurumu Malatya İl Müdürlüğünden ve İnönü Üniversitesi Bilimsel Araştırmalar ve Yayın Etiği Kurulundan yazılı izin alınmıştır. Örneklem büyüklüğü; %95 güven aralığında, %80 güçle 246 kişi olarak bulunmuştur. Verilerin toplanmasında kullanılan anket formu 3 bölümden oluşmaktadır. Anketin birinci bölümünde sosyodemografik sorular, ikinci bölümünde BECK Depresyon ölçeği ile depresyonun varlığını ölçen sorular ve son bölümünde Hollanda Yeme Davranışı (DEBQ) anketi bulunmaktadır. İstatistiksel analizlerde; Mann Whitney U testi, Kruskal Wallis Varyans Analizi, Student T Testi ve One Way Anova Testi kullanılmıştır.

BULGULAR

Çalışmaya katılan öğrencilerin %21.5’inde depresyon saptanmıştır. Depresyonun varlığına göre DEBQ’nun alt grupları karşılaştırıldığında; kısıtlayıcı yeme davranışı alt boyutunun ortancası depresyonu olanlarda 2.0(1-4.4), depresyonu olmayanlarda 2.1(1-5.0)’dir (p>0.05). Duygusal yeme davranışı alt boyutunun ortancası depresyonu olan öğrencilerde 2.3(1-5), depresyonu olmayan öğrencilerde 2.2(1-5)’dir (p>0.05). Dışsal yeme davranışı alt boyutunun ortalaması depresyonu olan öğrencilerde 3.10±0.81, depresyonu olmayan öğrencilerde 3.01±0.74’tür (p>0.05).

SONUÇ VE ÖNERİLER

Çalışmaya katılan öğrencilerde; depresyonu olanlar duygusal yeme davranışını ve dışsal yeme davranışını daha fazla kullanırken, depresyonu olmayan öğrenciler kısıtlayıcı yeme davranışını istatistiksel olarak anlamlı olmamakla birlikte, daha fazla kullanmaktadır. Depresyonu olan bireyler yaşadıkları duygu durum bozukluğu nedeniyle beslenme durumlarına dikkat etmemektedir. Bu durum öğrencilerde hem yeme bozuklukları için hem de obezite için risk oluşturabilir. Çalışma grubundaki devlet yurdunda kalan kız öğrencilerde depresyon oranı yüksek olması sebebiyle; yurt, misafirhane gibi öğrencilerin toplu olarak yaşadıkları yerlerde düzenli aralıklarla öğrencilerin katılımı sağlanarak çeşitli sosyal aktiviteler düzenlenmelidir. Ayrıca depresyonu olan öğrencilerin yeme bozuklukları, obezite açısından risk altında olması nedeniyle bu kişilere diyetisyenler veya diğer sağlık personelleri tarafından beslenme konusunda eğitimler yapılmalıdır.

Anahtar Kelimeler: Kız Öğrenci, Depresyon, Yeme Davranışı.