Giriş ve Amaç: Türkiye’de yaklaşık 3,5 milyon Suriyeli bulunmaktadır. Şanlıurfa, İstanbul’dan sonra en fazla Suriyeli barındıran ildir. Şanlıurfa’da 17 Göçmen Sağlığı Merkezi (GSM) bulunmaktadır. Bu çalışmada GSM’lerde çalışan Suriyeli sağlık çalışanlarında yaşam kalitesi düzeyi ve etkileyen faktörler araştırılmıştır.

Materyal ve Metod: Araştırma kesitsel tiptedir. Evreni Şanlıurfa’daki GSM’lerde çalışan Suriyeli sağlık çalışanlarıdır. Çalışmada örnek seçilmemiş, tümüne ulaşılması hedeflenmiştir. Çalışmada 223 kişiye ulaşılmıştır (Katılma oranı: %85,4). Veri toplama aracı olarak Sosyo-Demografik Özellikler Formu ve Yaşam Kalitesi Endeksi-Genel Versiyon-III kullanılmıştır. Sosyo-Demografik Özellikler Formu’nda; yaş, cinsiyet, öğrenim durumu, meslek, medeni durum, çocuk sahibi olma durumu, meslekte geçirilen süre, Türkiye’de ikamet edilen süre, Türkiye’de bu meslekte geçirilen süre, TC vatandaşı olma durumu, hanede birlikte yaşanılan kişi sayısı, haneye giren ek gelir durumu, kronik hastalığı bulunma durumu, engellilik durumu değişkenleri sorgulanmıştır. Yaşam kalitesi düzeyini değerlendirmek için ‘Yaşam Kalitesi Endeksi-Genel Versıyon-III’ kullanılmıştır. Ölçekten 5 skor hesaplanmıştır. Skor puanlarının sonuçları 0 ile 30 arasında değişmektedir. Araştırmanın bağımlı değişkeni yaşam kalitesi total ve alt grup skorlarıdır. Bağımsız değişkenleri ise, yukarıda daha önce tanımlanan sosyo-demografik değişkenlerdir. Katılımcılara soru formu verilerek kendilerinin doldurması istenmiştir. Araştırmaya katılanların sosyo-demografik özelliklerinin ve yaşam kalitesi düzeylerinin tanımlayıcı istatistikleri sunulmuştur. Yaşam kalitesi düzeyi total puanı ve alt grup puanları ortalama değerleri kestirim noktası alınarak kategorik hale getirilmiştir. Yaşam kalitesi düzeyi ile bağımsız değişkenler arasındaki ilişki ki-kare testi ile incelenmiştir. Çalışma için etik kurul, ilgili kurumdan çalışma izinleri ve katılımcılardan sözlü ve yazılı olurlar alınmıştır.

Bulgular: Çalışmaya katılanların %55,9’u kadın, %84,1’i önlisans ve üzeri eğitim düzeyinde, %92,3’ü evlidir. Yaş ortalaması 37,0 ±10,2’dir. Total yaşam kalitesi puanı ortalaması 23,1±0,3 olup, sağlık ve fonksiyonellik alt grubu 22,8±0,3, sosyal ve ekonomik alt grubu 21,9±0,3, aile alt grubu24,9±0,3, psikolojik/ruhsal alt grubu 23,6±0,3’dür. Total yaşam kalitesi ve psikolojik/ruhsal alt grubu ile bağımsız değişkenler arasında ilişki bulunmamıştır (p>0,05). Kronik hastalığı olanlarda sağlık ve fonksiyonellik alt grubu puanı anlamlı olarak daha düşüktür(p<0,05). Çocuk sahibi olanlarda aile alt grubu puanı anlamlı olarak daha yüksektir(p<0,05). Sosyal ve ekonomik alt grubu puanı Türkiye’de ikamet süresi 4 yıl üzerinde olanlarda anlamlı olarak daha yüksektir. (p<0,05).

Sonuç ve Öneriler: Kronik hastalık varlığının sağlık alt grubunda, çocuk sahibi olmanın aile alt grubunda anlamlı olması mevcut çalışmalarla da benzerdir. Türkiye’deki ikamet süresi fazla olanlarda sosyal ve ekonomik alt grup puanının fazla olması sosyal yaşama adaptasyonla yaşam kalitesinin artmasıyla açıklanabilir. Genel olarak total yaşam kalitesi ve tüm alt grup skorları ortalama değerlerin üzerindedir. Bu da istihdam ve ekonomik güvence ile birlikte yaşam kalitesinin yükseldiğini ve mülteciliğinin dezavantaj yaratan etkisinin bertaraf edildiğini göstermektedir.

Anahtar Kelimeler: Göçmen sağlığı merkezi, mülteci, sağlık çalışanı, yaşam kalitesi